'Moje pierwsze samobójstwo' Jerzego Pilcha - recenzja

Tytuł: Moje pierwsze samobójstwo

Autor: Jerzy Pilch

Wydawnictwo: Świat Książki

Rok wydania: 2006

Liczba stron: 299

Ocena: 5/5

Opinia:

Jerzy Pilch należy do jednego z najbardziej znanych i utytułowanych polskich pisarzy ostatnich dekad. Dlatego po lekturze jego niezbyt udanego „Portretu młodej wenecjanki" (moją recenzję przeczytacie tu), sięgnęłam po wcześniejszą twórczość Pilcha, w poszukiwaniu czytelniczych wrażeń, których pisarz dostarczył swoim wiernym fanom. „Moje pierwsze samobójstwo" okazało się strzałem w dziesiątkę. To zbiór dziesięciu opowiadań, które tematycznie bardzo dobrze reprezentują twórczość autora.

Każde opowiadanie ma inną treść i zaskakujący tytuł, który często jest zaledwie pretekstem do rozpoczęcia opowieści na całkiem inny temat. Wszystkie opowiadania napisane są w pierwszej osobie i znając biografię autora, nietrudno odnieść wrażenie, że narratorem jest sam Jerzy Pilch. Autor pisze o całkiem zwyczajnych sprawach: spotkaniu pięknej kobiety, kłótni rodziców, nastoletnim życiu w internacie, tajemnicach własnej babki, wpływie luterańskiej religii na wychowanie. Język opowiadań jest na bardzo wysokim poziomie - widać, że mamy do czynienia z mistrzem słowa i języka polskiego. Bogactwo słownictwa, jakie znajdziemy w „Moim pierwszym samobójstwie", jest rzadko spotykane u obecnie popularnych i debiutujących pisarzy. Przez to nie jest to tomik, który nadaje się do czytania „na szybko", na plaży. Warto poświęcić mu czas, aby móc docenić stylistyczne smaczki znajdujące się na kartach tej pozycji. Ponadto Pilch wplata w swoje opowieści odniesienia do literatury i malarstwa, przez co czytelnik ma poczucie obcowania z erudycyjnym autorem.  

Po przeczytaniu wszystkich dziesięciu opowiadań ze zbioru „Moje pierwsze samobójstwo" mam wrażenie, że pisarz poświęcił ten tom na wspomnienia z czasów dzieciństwa i nastoletnich. Dużo miejsca na kartach opowiadań zajmują członkowie rodziny narratora, którzy opisani są z ironią, ale i miłością. Całość ma nostalgiczny klimat. Pilch opowiada o starych czasach, gawędzi, ale nie nudzi. To proza wysokiej jakości i gorąco Was zachęcam do jej lektury.