'Zabierz mnie do domu' Marie Aubert - recenzja

Tytuł: Zabierz mnie do domu

Autor: Marie Aubert

Wydawnictwo: Pauza

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 128

Ocena: 4.5/5

Opinia:

„Zabierz mnie do domu" to literacki debiut Marie Aubert, który w Polsce opublikowano jako drugą z  jej książek, po zbierających dobre recenzje „Dorosłych". Postanowiłam śledzić rozwój autorki od początku, więc najpierw przeczytałam jej debiutanckie dzieło. „Zabierz mnie do domu" to zbiór dziewięciu opowiadań przedstawiających zwykłych ludzi i ich rozterki.

Autorka urodziła się w 1979 r. i myślę, że jej teksty najbardziej przemówią do czytelników mniej więcej z tej generacji. Bohaterami jej opowiadań są bowiem młodzi dorośli i osoby w średnim wieku, nie wszyscy do końca dojrzali. Niektórzy z nich dopiero wkraczają w dorosłość, szukając odpowiedniego partnera lub mierząc się z utratą przyjaciela; inni posiadają już dzieci i mają za sobą rozwód albo pierwsze romanse; jeszcze inni rozważają adopcję. 

Chociaż opowiadania są krótkie, Marie udaje się w doskonały sposób zaangażować czytelnika w emocjonalne rozterki bohaterów. Język Marie jest prosty i wyrazisty, co być może wynika z charakterystyki języka norweskiego. Dzięki temu opowiadania bardzo łatwo się czyta. Podczas lektury nie mogłam się oprzeć porównaniu z ostatnio recenzowanym przeze mnie zbiorem krótkich tekstów Murakamiego pt. Pierwsza osoba liczby pojedynczej". Wydaje mi się, że oboje mają podobny, klarowny styl i łatwość opowiadania. A jednak to zbiór Aubert bardziej mi się podobał. Na połowie stron zawarł o wiele więcej treści.

Marie Aubert nie stroni od opisów seksualnej sfery życia, więc jeśli jesteście pruderyjni, być może zszokują Was pierwsze opowiadania. Prozie Aubert daleko jednak do niektórych mistrzów „perwersji" jak  Bukowskiego albo Houellebecqa. Być może krytyka niektórych czytelników wynika z tego, że pisarka jest kobietą? Ja pruderyjna nie jestem, ale pierwsza połowa książki średnio się podobała, bo miałam wrażenie, że nieważne jaki jest temat opowiadania, zawsze kończyło się na jakiejś scenie seksu, tak jakby to wokół niego kręciło się życie ludzi dojrzałych. Jednak ostatnie opowiadania ze zbioru były bardziej wyważone i przez to ciekawsze. 

Proza Marii Aubert jest szczera, aż do bólu. Myślę, że to dlatego odniosła taki sukces. Czytając opowiadania autorki, mamy wrażenie, że podglądamy bohaterów w najbardziej wstydliwych momentach ich życia. Takich, o których raczej się nie opowiada innym. Takich, o których sami bohaterowie zapewne najchętniej by zapomnieli. Czujemy się trochę tak, jakbyśmy oglądali jakieś reality show, gdzie nie ma tabu. Wśród bohaterów Aubert znajdziemy ojca, który w przypływie furii bije dziecko (co w Norwegii jest absolutnie niedopuszczalne i może skutkować odebraniem dziecka rodzicom); pijaną kobietę, która próbuje uwieść partnera przyjaciółki; mężczyznę, który zaczął proces adopcyjny i zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nie chce adoptować wybranego i przydzielonego mu dziecka. Większość czytelników ma zapewne własne grzeszki na sumieniu i chociaż mogą się różnić od tych opisywanych przez Marie Aubert, uczucia i problematyka przedstawiona przez autorkę z pewnością dotykają wiele osób w średnim wieku.

Gorąco polecam „Zabierz mnie do domu" wszystkim, którzy interesują się sferą emocjonalną bohaterów i nie potrzebują od prozy fajerwerków albo wartkiej akcji. Opowiadania Aubert skłaniają do myślenia, a jednocześnie są krótkie i treściwe - doskonale dopasowane do tempa i realiów dzisiejszego życia.


Prześlij komentarz

0 Komentarze